Ασκητές της Αθωνικής Βίγλας

Ἰδιαίτερα ἡ Ἁγιορειτίκη ἔρημος σὲ κάνει νὰ μεθᾶς ἀπὸ τὴν εὐωδία τῆς Χάριτος, κάθε φορά ποὺ τολμᾶς νὰ ζήσεις ἔστω καὶ γιὰ λίγο ἐκεῖ. Καὶ ὅταν φεύγεις ἀπὸ ἐκεῖ, ὅσο ἀπομακρύνεσαι ἀπὸ αὐτή, τόσο περισσότερο τὴν κουβαλᾶς μέσα σου. Τὴν αἰσθάνεσαι ὡς ἔπαλξη ἐλευθερίας, ποὺ καταρτίζει ὁλοκληρωμένες πνευματικὲς προσωπικότητες, μὲ πεφωτισμένη κρίση καὶ δύναμη ἀντιστάσεως, ποὺ θὰ ὑψώσουν φωνὴ διαμαρτυρίας ἐκεῖ ποὺ προσβάλλεται ἡ ἔμψυχη εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Εἰπώθηκε ὅτι τὸ Ἅγιον Ὄρος κυρίως εἶναι αὐτό ποὺ δὲν φαίνεται. Ἔτσι, θεωρῶ πὼς αὐτὸ τὸ ἀθέατο ὄρος εἶναι δύσκολο πολὺ νὰ μεταφερθεῖ καὶ νὰ φανερωθεῖ ἡ ἀξία του καὶ ἡ προσφορά του. Ἑπομένως, ἡ προσπάθεια νὰ εἰσχωρήσουμε στὰ βαθύτερα τῆς Ἀθωνίτικης Βιγλιώτικης ἡσυχαστικῆς ζωῆς, ἀποτελεῖ ἕνα τολμηρὸ ἐγχείρημα. Σκληρή, ἀπόκοσμη, καὶ φτωχιὰ φαίνεται ἐκ πρώτης ὄψεως ἡ Βίγλα, ἀλλὰ ὑπερπαραγωγικὴ σὲ καρποὺς ἀρετῆς καὶ ἁγιότητας ἀναδεικνύονταν πάντοτε, ὅπως τὸ ἐπιβεβαιώνει ἡ μακραίωνη ἱστορία της.